06.05 tot 28.05

Zoals laatst gezegd was het de bedoeling om een jungle trip te doen in de amazone van Bolivie, maar na een beetje speurwerk heb ik beslist om deze keer de pampa´s rond te trekken en de jungle te houden voor het noorden van Brazilie. Grootste verschil is dat de pampas op en rond het water is terwijl de jungle doorheen de bossen is.
Betekenis van pampa (zal er zelf bijzeggen dat de bron Wikipedia is)
Pampa is de naam voor een subtropisch natuurlijk grasland dat in Zuid-Amerika voorkomt. De pampa bestaat uit vruchtbare vlakten, die over een gebied van de Atlantische Oceaan tot aan de Andes een gebied van bijna 800.000 km² beslaan, voornamelijk in Argentinië, het uiterste zuiden van Brazilië en eigenlijk geheel Uruguay. Binnen de pampa bestaan er verschillen qua bijvoorbeeld mate van droogte.
Het woord pampa komt uit het Quechua (een inheemse taal), waar het "vlakte" betekent. De pampa is het traditionele leefgebied van de gaucho’s, de Argentijnse equivalent van de cowboy.
Pampa’s zijn ontstaan in het Eoceen, de periode in de geologische geschiedenis waarin grassen voor het eerst opkwamen. Voorheen waren er geen planten die grassen genoemd worden.

Voor  vertrek was er mij vanalles beloofd en dus waren de verwachtingen redelijk hoog. Aangezien ik de laatste maanden op hoogte heb vertoefd en nu bijna op zeeniveau verbleef was ik nog niet aangepast aan de duizenden muggen en ander ongedierte. Voor vertrek heb ik dus nog snel de voorraad anti muggen spray van de plaatselijke apotheker (er zijn er op elke hoek in Bolivie) leeggekocht en mij dus zo goed mogelijk voorbereid. Ook het petje met de bijhorende nekflap ging mee en zo maar hopen dat ze mij niet zouden te pakken krijgen! Alle moeite voor niets want het zijn er zoveel dat het onmogelijk is om niet gestoken te worden. Wel was ik een malaria kuur begonnen, dus buiten veel jeuk had ik niet zoveel te vrezen van deze kleine beestjes!
We vetrokken om 9u s ochtends voor een 3u durende auto rit naar de vertrekplaats in 1 van de vele zijtakken van de amazone rivier. Ondertussen was ik al aardig wat gewoon wat betreft de boliviaanse wegen, mar deze komt zeker in de top 5 van de meest slechte ritten! Eens aangekomen namen we een klein bootje voor een 3uur durende tocht doorheen de pampa op zoek naar enkele van de beloofde dieren, maar vooral om de slaapplaats van de komende nachten te bereiken.
Ikzelf en mn amerikaanse vriend duwden het bootje in het water en konden zo voorraan plaatsnemen.
In het begin kwamen de ene ooievaar na de andere tegen en heel af en toe zagen we een schildpad die juist wegdook van het lawaai.
Ik begon al een beetje te wanhopen en vreesde dat de touroperator alles zou zeggen om toch maar bij hun te boeken, maar neen! Ineens ging het van apen naar roze rivierdolfijnen tot jawel alligators. Aangezien ik vanvoor zat en de gids het bootje met zn snuit tot op 2m van de alligator bracht, had ik het beste zicht en dus  ook foto.
Vanaf dan kon mijn dag al niet meer stuk, vooral omdat mn persoonlijk hoogtepunt (zoektocht naar anaconda) pas op de 2de dag zou komen.
Na een paar keer deze grote beesten tegen te zijn gekomen, meerden we aan aan onze slaapplaats. Enkele hutten die op palen zijn gebouwd om de dieren buiten te houden. Rond onze bedden waren er muskietennetten,  maar besloot toch om mn eigen (as adventure kwaliteit) muskietennet ook op te hangen. Daarna moesten we snel terug in het bootje om de zonsondergang te gaan bezichtigen en pas dan werd het me duidelijk dat de muggen pas tevoorschijn komen na zonsondergang, een ware invasie van deze en dus wou iedereen (8 personen per bootje) asap terug naar de slaapplaats. Wat we dan ook deden en na een zeer goede maaltijd kroop iedereen in zn bed. Niet zozeer omdat we moe waren,maar om te ontsnappen van de muggen.

De volgende ochtend waren we met zn allen veel te vroeg wakker en hadden we dus tijd zat om de omgeving wat te verkennen. Toen ik rustig aan het water stond, kwam er ineens een alligator te voorschijn. Ik natuurlijk hard geschrokken, maar na het nodige gelach van onze gids vertelde die ons dat het hun huisdier is en daar dus altijd is .. een gewaarschuwd man is er 2 waard ..

Tijdens het ontbijt zei de gids dat we in de voormiddag op zoek gingen naar de anaconda en gaf ons wat uitleg. We zouden in een veld met op sommige plekken water tot aan kniehoogte rustig rondstappen en hopen om deze te spotten. Ook zei hij dat er naast de anaconda ook ratelslangen en cobras (al is deze laatste niet aanwezig in Bolivie volgens andere bronnen) wonen in deze moerassige velden. Mn persoonlijk hoogtepunt kwam plots naar beneden en net als de rest werd ik even lijkbleek. Hij toonde ons zn anti gif en gaf nog mee dat we direct moesten roepen in geval van een beet daar deze dodelijk zijn, al de gezichten nog bleker ..
We begonnen aan een 2u durende zware zoektocht waar we ons moesten verspreiden om zo meer kans te maken. Alles voor niets, want we zagen werkelijk niks (buiten enkele krabben).
Zwaar ontgoocheld (en dat wist onze gids Toto) ging ik terug naar de startplaats waar ook een voetbalveldje lag. Toto kwam mij een troostpintje brengen en excuseerde zich wel duizendmaal. Hoe vaak ik ook zei dat het niet zo erg was, het mocht niet baten. Dus Toto terug het veld, deze keer alleen, en even later riep hij mij. Hij had er 1 gevonden en dit niet in het moerasveld, maar gewoon op het voetbalveldje waar we de vorige dag nog een balletje hadden getrapt. Ik natuurlijk dolgelukkig en heb de anaconda zelf kunnen aanraken. Reden was blijkbaar dat het moeraswater nog te warm was en hij daarom onder het net gemaaide gras is komen schuilen. Maakte mij niet uit waar, missie was geslaagd!
Wij terug naar de kampplaats voor een lunch en bijhorende siesta.
De namiddag bestond uit het vissen van piranha en ze later op te eten (als we er op zen minst elk 1 vingen) Ik had een weddenschap met de gids van de andere groep (Rambo en hij had zn naam niet gestolen) afgesloten dat ik er 5 ging vangen ..
We kregen elk een stuk visdraad met daaraan een haak met vlees. In begin lukte het totaalniet, maar uiteindelijk kon ik er toch 3 vangen. Wat dus niet genoeg was en weddenschap verloren ..
Onzekok heeft deze vieze beesten gegrild en als absoluut geen viseter heb ik toch genoten van deze maaltijd! (mn zus zal het graag horen dat ik ondertussen een ervaren viseter ben geworden)

S avonds was er een kampvuur en veel leute, zo begon Toto aan het liedje
yo no soy marinero
yo no soy marinero
soy capitan, soy capitan
Bamba bamba …
Dit deuntje zit tot op heden nog steeds in mn hoofd!

De laatste dag moesten we om 5u30 op om de zondsopgang mee te maken. Enig probleem was hier dat de 2 gidsen met deze vlaming is blijven plakken aan het vuur en ze beide niet uit hun bed konden. Ik heb er dan ook van genoten om ze met veel lawaai uit hun bed te krijgen en nog net op tijd te zijn voor de zonsopgang.  Dan terug voor ontbijt en na dit was het tijd voor de laatste activiteit, zwemmen met dolfijnen.  Dit was zeer plezant maar heb geen dolfijn aan mn tenen voelen knabbelen, andere groepsleden wel ..

Tijdens het kampvuur was Rambo aan het opscheppen over een wel 6m grote kaaiman en dat hij kaaiman tanden heeft (ik heb er 1 van gekregen omdat ik als enige ben blijven zitten aan het vuur) Ik wou dit natuurlijk zelf zien en daagde hun uit om hem te spotten. Op nog geen 10min varen van onze zwemplaats zagen we deze kolos met de naam pepe liggen. Dit was te zot voor woorden want daar de alligator redelijk mensenschuw is, lust dit beestje wel een mens of 5 per maaltijd. Enkele mooie fotos getrokken en snel terug naar kamp om in te pakken. In het teruggaan kwamen we een soort tarzan swing tegen en de amerikaan wou deze graag uitproberen. Enig probleem, er lag een alligator te rusten naast de boom. Onze gids heeft Patrick toch kunnen overhalen en zo swingde hij als eerste het water in. toen ik zag dat de alligator niet bewoog, besloot ik om ook maar eens te swingen (zo tof!).

De terugvaart naar het vaste land was er 1 met zeer veel zon en gezang van de meisjes, de ene al net iets toonvaster dan de andere, maar al bij al een leuke terugtocht. Ware het niet dat na de boottocht ons de 3u durende autorit te wachten stond ..

Aangezien de reis tussen La Paz en de jungle met de bus zo gevaarlijk is geweest, namen we het vliegtuig terug. Hiervoor moesten we wel 2 dagen extra blijven aangezien iedereen wou vliegen (ik vraag me af waarom..)
2 dagen lekker gefeest en gelachen …

Eens terug in La Paz nam de helft van onze groep direct de bus naar het titicacameer, maar ikzelf moest dringend mn visa verlengen en bleef dus in La Paz samen met Adam (australier met wie ik later nog zou verder reizen)
Het verlengen ging redelijk vlot en ook wij gingen richting Copacobana aan het titicacameer. Hier hadden we opnieuw afgesproken met Patrick,Nicole en Eliza en dit zou onze laatste trip samen worden. Met de 2 meisjes was ik ondertussen al 3 weken op schok, Patrick heb voor de eerste keer ontmoet in Ushuaia en zou ik later nog vele malen tegenkomen. Het werd dus een eind van een toffe periode aan het titicacameer ..
Wat een tegenvaller voor mezelve, ik ben ziek teruggekomen van La Paz en had de voorbije dagen op de wc doorgebracht. Buiten een laatste knuffel is er van de laatste trip niks in huis gekomen en dus vertrokken ze op hun eentje om isla del sol door te wandelen, ik bleef in bed. Isla del sol is een eiland in het titicacameer (trouwens het hoogst gelegen meer ter wereld).
Blijkbaar had Patrick nog enkele dagen over en hij kwam dus samen met Adam terug naar de slaapplaats waar ik mij ondertussen iets beter voelde (was de vorige dag antibiotica beginnen pakken).
Ondertussen was het 14 mei geworden en wie mij kent weet dat deze datum iets heel speciaals is voor mij. De eerste keer weg van huis op deze dag en ik had dit proberen in te calculeren door op mn harde schijf fotos en muziek mee te nemen. Zoals jullie weten is deze gestolen, dus moest ik het doen met enkel de rust van het meer en mn herinneringen ..
Het mag gezegd worden, het was iets helemaals anders, maar toch zeker geen slecht gevoel aan over gehouden..

Wat een 3 daagse trip aan het meer ging zijn is er 1 van 7 dagen geworden, gewoonweg omdat het zo prachtig is om zowel het zee gevoel (meer) als de bergen in zicht te hebben ..
Bijna eindigde deze trip in mineur toen G.Malo me een bericht stuurde dat mn ticket voor de wereldbeker bijna is geblokkeerd. Na wat over en weer gestuur werd het duidelijk dat ik 20euro lidgeld moest betalen aan de voetbalbond, waarvoor mn oudste en jongste broer dan ook hebben gezorgd (waarvoor duizendmaal dank hermanos !!!)

Ik dus terug naar La Paz met Adam en we besloten om in hetzelfde hostel te verblijven. Daar vertelde ik hem dat de dag erop mn ploeg kampioen kon spelen en blijkbaar was dit luid genoeg want al snel was ik omringd door 4 andere vlamingen die deze match ook wel wilden zien. Wij dus nachtje door gedaan om s ochtends de wedstrijd op groot scherm te kunnen zien,. En of het de moeite waard was ..

Ondertussen werd het tijd om richting oosten te vertrekken en eerste stop werd Cochabamba. Een stad met europese allure waar het grootste christusbeeld van heel zuid amerika staat. Met zn 40m hoog en 33m breed is dit impressionant!!
Ook zag ik hier een burger king, na 5 weken van totale onthouding van fast food was dit dan ook een godsgeschenk!

De dag erop vertokken we met de bus van 9u naar Santa Cruz. Hier ben ik ondertussen geraakt en verblijf ik bij vrienden van nonkel Miel, zeer lieve mensen!!
Maar deze rit was niet zonder slag of stoot, een kleine samenvatting
De bus vertrok 2u later, kwam 3u later toe aangezien we onderweg een platte band hadden (altijd hartje vasthouden wanneer dit gebeurt in de boliviaanse bergen!)
Toen we toekwamen was het al 23u en regende het als nooit tervoren. Adam en mezelve waren zeiknat en besloten om in het eerste het beste hostel te overnachten. Dit had iets weg van de drugs huizen zoals je ze ziet in de films, dus deur op slot en kamer niet meer uit gekomen. Om 6u s ochtends was er luid gebonk op de deur en na eerst no gracias te antwoorden, bleef de politie maar roepen om open te doen. Toch uit mn bed gekomen (dacht dat dit geen echte politie was, maar een truk om ons te bestelen) en gemerkt dat het de echte was..
Zij binnen gevallen, paspoort gecontroleerd, bagage binnenste buiten gekeerd  en zonder veel zeggen weer vertrokken. Ik was redelijk ambetant voor het behandelen van mn spullen, maar heb wijselijk gezwegen. Wij dus terug in bed en amper een uur later hetzelfde liedje. Weer wou ik in eerste instantie niet opendoen, maar na blijven aandringen dan toch gedaan. Ik zei hun dat hun collegas al geweest waren (de tornado die ze achterlieten was nog steeds zichtbaar en heb hun hier ook op gewezen) maar dat trokken ze hun niet aan. Ze vroegen ons paspoort en vertrokken ermee. Ik vond dit zeer ongewoon en liep dus de gang op met de vraag wat de bedoeling hiervan was. Ze mogen alles meenemen, maar mn paspoort is na de vorige diefstal iets heel dierbaars geworden! Na een discussie in mn beste spaans, waar de politie duidelijk niet mee opgezet was, kwamen we te weten dat al de buitenlanders van dit hostel hun paspoort moesten afgeven en later konden ophalen op het bureau van Interpol. Ik ging hiermee akkoord, maar wou met hun meegaan. Ze hebben is gelachen en me gezegd dat ik een taxi moest nemen .. Dit maar aanvaard en even later onze spullen gepakt en taxi genomen naar hun bureau.
Daar kregen we van alle vragen, werden fotos en vingerafdrukken  genomen en doorzochten ze onze identiteit in de Interpol databank. Na 4u eindelijk bevestiging gekregen dat ik niet werd gezocht door hun en dat ik mocht beschikken..
Goed afgelopen , maar weer een ervaring rijker ..

Dan was het tijd om Annemie en Erwin te contacteren en mn aankomst te melden.
Uiteraard was het politie verhaal onmiddellijk ter sprake gekomen en hun verbazing was dan ook groot dat ik zonder iets te betalen mocht beschikken. Ondertussen ben ik ook te weten gekomen dat binnen enkele weken er een grote G.. vergadering in Santa Cruz gepland is en dat ze de politiemacht aanzienlijk hebben vergroot…

Op zaterdag was er de champions league finale, dewelke ik samen met Erwin bij 1 van zijn vrienden thuis heb gezien. Beetje ontgoocheld over het resultaat, maar al bij al een zeer leuke middag gehad.
Vandaag (zondag) zijn we naar de vroegere huisvrouw van nonkel Miel (Peregrina) gereden om daar de zijn favoriete maaltijd te verorberen, wat ZEER lekker was. We werden daar zeer hartelijk ontvangen en onmiddellijk zagen ze dat ik familie van Miel ben (zou het aan de baard liggen?).

Morgen (maandag) ga ik voor 2 dagen naar het dichtliggende Samaipata om daar een 2daagse trek door de natuur te doen en dan terug te komen naar hier

Tot zo ver mn verhaal, mn reis gaat nu doorheen Paraguay naar Brazilie waar we hopelijk gaan stunten.
Tot later voor meer verhalen ..