05.04 tot 05.05

Na de zoutvlakte van Uyuni was het oorspronkelijk de bedoeling om direct naar La Paz te reizen, maar aangezien ik een plezante tijd beleefde met mn 3 reisgezellen en zij eerst enkele dagen in Potosi en Sucre wouden doorbrengen, besloot ik maar om hun te volgen. Ook omdat ik na La Paz hier toch terug zou passeren en op deze wijze kon ik hun de plaatselijke excursies laten doen en konden ze me vertellen of dit wel de moeite waard was ..
Zo gezegd zo gedaan en we sprongen op een bus richting Potosi, waar buiten de plaatselijke mijn eigenlijk niet veel te zien was, al is deze stad met zn 4100m de hoogste stad ter wereld is. Patrick, Nicole en Eliza kwamen redelijk bleek terug van hun mijn-trip en wisten me dus te vertellen dat hier, buiten een zeer benauwd gevoel, niet veel aan was. Ik beslis later nog of ik deze excursiue zal doen..
Ondertussen was er de halve finale van de champions league tussen Chelsea en Atletico Madrid (ofte Hazard vs Courtois) en had ik een plaatselijke bar met groot scherm gevonden, dus zeker niet verveeld ..

De dag erna besloten we om smorgens de 3u durende trip naar Sucre te maken en was wederom het plan om hun de plaatselijke excursie te laten doen en ik zou naar de 2de halve finale tussen Real Madrid en Bayern Munchen kijken in een bar. Spijtig genoeg was deze bustrip een hel en duurde dan ook meer als 5u en miste ik de wedstrijd..
Diezelfde avond hebben we bij wijze van ontspanning kennis gemaakt met de lokale festiviteiten en zn mn 3 vrienden de dag erop op een walking tour doorheen de stad getrokken. Zoals eerder gezegd kom ik hier nog terug (ook al omdat mn nonkel Miel  hier kennissen heeft aangesproken waar ik gratis kan verblijven -> waarvoor dank nonkel!)..

Volgende bestemming. La Paz, dit was een zeer zeer koude nachtbus en wat was ik blij om na 14u smorgens aan te komen in de hoogste hoofdstad ter wereld. Ook hier had Miel een hostel aanbevolen, maar na enig vergelijkingswerk bleek dat er een jongeren- (lees: feest) hostel was, met name loki en besloten we om hier te verblijven. De dag dat we toekwamen speelde mn favoriete belgische team (niet nodig om te specifieren, maar zal het toch doen : Anderlecht) de topper tegen standard en was mn verbazing dan ook groot dat ze deze wedstrijd konden streamern en uitzenden op het grote scherm in de bar. Al snel maakte ik voetbalvrienden (Patrick, Nicole en Eliza geven geen moer om voetbal) en was het feest ook groot wanneer de tot nu toe ontgoochelende spits Mitrovic de 2-1 maakte en zo terug spanning in het kampioenschap bracht. 
Volgende dag was een zeer tamme dag aangezien de alcohol rijkelijk vloeide de dag ervoor..
Ook de komende dagen was voetbal troef aangezien de terugwedstrijden van de Champions League op het programma stonden en er een Engelse pub niet ver van het hostel was die alles uitzond. Moet er geen tekening bij maken wat ik op dinsdag en woensdag heb gedaan :)
Al moest ik toch op dinsdag de nodige opzoekingen doen ivm het rijden van de befaamde death road. Mijn (en mede deathroaders Scott, Nelson  en Adam) zorg was in 1ste plaats niet de prijs, maar de kwaliteit van de fietsen. Na een 6 tal verschillende touroperators te hadden bezocht, kozen we Vertigo als diegene met de beste fietsen en boektte we onze tocht voor donderdag 01/05. Menig sportfan herinnert zich deze dag ook wel als de dag waarop Ayrton Senna 20j geleden verongelukte, hopen dat dit geen slecht voorteken was ..
Ondertussen waren we in een straat beland waar ze enkel voetbal shirtjes verkochten (uiteraard zo echt als het maar kan zijn :)) en vond ik dan ook het belgisch exemplaar, dewelke me nog van pas zal komen tijdens de komende wereldbeker. Na dat van Argentinië, Chili en Bolivië mn 4de aankoop..

De deathroad: Ondertussen was onze groep uitgebreid met mn 3 oorspronkelijke medereizigers en vetrokken we om 08u naar een hoogte van 4800m om daar de nodige instructies te krijgen. De fiets was niet nieuw voor mij, maar de hoogte wel en al snel voelde ik dat ik mij toch iets of wat zou moeten inhouden, maar na +/- 30min en enkele porties coca bladeren was dit nare gevoel verdwenen en reed ik continu achter de gids. Het eerste anderhalf uur bestond uit de afdaling van een ge-asfalteerde weg waar we tussen de vrachtwagens konden rijden en snelheden haalden tot 70 km/h.
Dan kregen we enkele snacks en wat water en begong de uitleg over de echte deathroad. Zoals je op de fotos kan zien zijn er soms afgronden van 300m diep en vallen betekent dan ook de onverbiddelijke afloop ..
Ikzelf voeldde me steeds beter en beter op de fiets en eerlijk gezegd heb ik tijdens het rijden niet 1 keer aan  deze diepe afgronden gedacht (achteraf bekeken mss beetje stom en gevaarlijk van mezelve, maar heb het er zonder kleerscheuren van afgebracht).

Na de rit werd ondergetekende uitgeroepen tot snelste en dus ook meest behendige rijder en het moet gezegd worden -> HEERLIJK gevoel om dit kunnen meemaken bij  afkoeling in een plaatselijk zwembad met een verfrissend lokaal biertje erbij .. (boys will be boys nietwaar :))

Na de toch ging onze gids Kenneth antwoorden op onze vragen en kwamen er enkele feiten naar boven waarvan ik blij was ze dan pas te ontdekken:
- Sinds de bouw van de deathroad in 1930 zijn er al 90000 doden gevallen
- Sinds het begin van fietstoerisme (20j geleden) zijn er al 26 doden gevallen waarvan de laatste niet minder als 2 maanden geleden, was me dit even slikken zeg ...

Ik besloot (net als 5 andere) om de terugtocht naar La Paz niet mee te doen maar om verder te reizen naar Coroico om vandaaruit een bus te nemen naar Rurrenabaque. Dit dorpje waar ik momenteel verblijf staat bekend om zn uitstappen naar de amazone, dewelke ik morgen zal doen.
Uiteraard kon dit niet vlot gebeuren gezien mn eerdere buservaringen in Bolivië..
Wat een rit van 14u moest zijn is er 1 van 30u geworden en dit met de nodige schrik!! Blijkbaar moest er een stuk van de deathroad gedaan worden en om het compleet te maken kregen we de 1ne tegenligger na de andere, waren er 2 platte banden en een lek in een leiding. Toen ik snachts mn hoofd even buitenstak merktte ik dat we boven een klif hingen en heb ik dan ook onmiddelijk mn vrienden wakker gemaakt om ze te waarschuwen! Iedereen in paniek, maar dankzij de rijkunsten van onze chauffeur hebben we ook hier geen kleerscheuren opgelopen!!
Wel besloten we ter plaatse om deze rit niet meer per bus te doen maar om de duurdere vlucht terug te nemen ..
Zoals gezegd, morgen vertrekken we op een 3daagse doorheen de jungle waar anacondas, kaaimannen en piranhas gaan zoeken en volgens de touroperator zullen we ze ook vinden!

Voila, tot zover mn avonturen, hopelijk genieten jullie er een beetje van!

Tot later!