19.08 tot 15.10

Machu Pichu,

1 van de hoogtepunten van deze reis en na de lichte stress bij Elke was het al snel duidelijk dat ook voor haar deze zeer oude inca-ruines 1 van haar hoogtepunten moest worden.
We hoorden van vele andere reizigers dat de tour en/of de ingangskaart enkele maanden op voorhand moest geboekt zijn, maar tegelijkertijd zeiden anderen dat dit niet zo was.
Het waren diegenen die er nog niet  waren geweest die zeiden dat je dit moest hebben geboekt, dus besloot ik de andere groep te volgen en helemaal niks boeken tot op het moment dat ik in de buurt van de ruines zou geraken.
Samen met Elke besloten we de 2-daagse trek (al kan je dit niet echt een trek noemen) te doen met op dag 1 een 6u lange rit over de Peruviaanse bergen, dit in een mini busje met +/- 10 andere toeristen. Na mn eerdere ervaringen in Bolivie was ik al het een en het ander gewoon geworden, maar deze wegen hier kwamen toch wel zeer dicht in de buurt van de gevaarlijke, smalle met zeer diepe afgronden in Bolivie.
Na 6u kwamen we aan in een oud treinstation waar ons gezegd werd dat we de +/- 10km lange treinsporen dienden te volgen  tot aan het volgende dorpje: Aguas Calientes. Niets moeilijk en na een 2.5u kwamen we aan en zochten we ons hostel. Dit redelijk snel gevonden en op aanraden van gids en eigenaar trokken we naar de hot springs om te gaan ontspannen.
Wat een tegenvaller! De weg naar de springs was steil en lang en eens omgekleed merkten we dat het water helemaal niet warm was, hier dus niet te lang gebleven en terug gegaan naar hostel voor een maaltijd en uitleg over de dag erna. We moesten om 04u opstaan om de weg naar de ruines aan te vatten. Zo gezegd zo gedaan, vroeg in bed, midden in de nacht opgestaan voor vertrek en rond 7u stonden we boven op Machu Picchu.
Je kan ofwel de trappen nemen ofwel de weg voor de bussen. 90% neemt de trappen, maar na enkelen werd al duidelijk dat mn knie dit niet ging uithouden, dus hebben we afgewisseld tussen trap en weg..
Eens boven was het tijd om mn belofte van een 10maand geleden tov Dennis te houden en hem te bellen van boven op MP. Nog een paar uur genoten met Elke van al dit moois en terug naar beneden was de weg.
We genoten van een koffie en ontbijt in het dorpje en kwamen tot de conclusie dat we beiden toch meer hadden verwacht van MP. .
De treinsporen die we de dag ervoor hadden afgewandeld hebben we deze keer met de trein gedaan en dan terug in het minibusje voor dezelfde helse rit als de dag ervoor.
S avonds vrij laat teruggekomen, ikzelf voelde me helemaal niet zo goed, dus snel iets gegeten en in slaap gevallen.
Het werd stilaan tijd om afscheid te nemen van Elke, aangezien ze haar vlucht terug naar Belgie moest halen en deze vertrok uit Lima en niet vanuit Cusco waar we ons bevonden.
Ik heb genoten van haar aanwezigheid, maar back to reality en terug alleen on the road ..
Er waren nog een paar dingen in Cusco die ik wou doen, zoals benji-jump en downhill en mss eindelijk een gopro vinden aan een schappelijke prijs.
Enkel de benji jump heb ik kunnen doen, maar dit was gewoonweg de MAX. Van 122m hoogte naar beneden springen en enkele malen terug naar boven worden gekatapulteerd..

Voor de bus terug naar Lima besloot ik om iets meer geld uit te geven en dus een luxe bus te boeken. 22u op een bus met prive-tv,  drank en voedsel en regelmatige stops, net wat ik nodig had. 
Lima zou enkel een tussenstop naar het noorden worden, maar ik boekte een bed in het hostel waar ik heb gewerkt en uiteraard lieten mn ex collegas me niet zo gemakkelijk gaan, maar na 3 dagen toch doorgegaan naar mn volgende bestemming: Huaraz. Dit dorpje op +/- 4000m hoogte is bekend om zn vele treks door en op de ijsgletsjers, maar in Cusco zeiden ze me dat ik hier ook zou kunnen downhillen en/of skien.
Na een volledige dag op zoek te zijn gegaan naar 1 van deze 2 kwam ik teleurgesteld terug, beide activiteiten werden geschrapt wegens te gevaarlijk..
Dag erna nogmaals een tour gedaan om ze proberen te overtuigen dat het niet mn eerste keer was en dat ik het op eigen risisco zou doen, maar neen, niet mogelijk.
Ik besloot om een daguitstap naar een gletjer te maken om toch iets van de gletjers op te vangen en wat was ik blij, want dit was nogmaals een ongerept stukje natuur waar je gewoon niet anders kan dan genieten..
S avonds dan een bus genomen naar Trujillo, een strand dorpje dat eigenlijk enkel dient als hub naar Mancora. Hier kwam ik aan in het midden van de nacht en nam ik het eerste hostel dat ik zag, kwestie van mn eigen in veiligheid te brengen.
Mancora ligt in het noorden van Peru en is bekend om zn zeer goede surf mogelijkheden.
Zoals eerder gezegd zou ik het surfen nog een kans geven en hier zou het moeten gebeuren.
Enig probleem was dat ik sliep in een hostel dat meer weg had van een 5-sterren hotel met zwembad en ik meer heb genoten van de luxe dan van de zee.
Niks erg, want blijkbaar zouden de golven in Ecuador nog beter zijn en zou ik daar dus nog een kans krijgen.
Ondertussen werd een reisgroep gevormd met allemaal australiers die mekaar niet kennen van ervoor en ikzelf. Enkele van hen waren zeer goede surfers en ze zouden me enkele basistechnieken aanleren.
Dit moest gebeuren in Montanita, Ecuador..
En het gebeurde ook effectief, ik stond voor de eerste keer rechtop en was aan het surfen!
Met veel dank aan Natua, een australische van 1m40 groot, maar die kon surfen als de beste..
Toen ik uit het water kwam stapte ik op een of ander zeedier en die liet een steek achter in mn voet. Na enkele minuten begon ik spasmen te krijgen in mn been en zei iedereen dat ik asap naar de kliniek moest want dat het zeer waarschijnlijk iets giftig was in mn voet.
Dit bleek de waarheid en 6 spuiten in mn voet later stond ik weer in het hostel als een fiere gieter, klaar om asap terug in het water te gaan..
Ik heb nog enkele golven kunnen nemen en tips gekregen, maar dan werd het tijd om te beslissen wat ik zou doen op reisgebied.

Op een avond zat iedereen op zn gsm, tablet of laptop op te zoeken wat er mogelijk is in de buurt van Montanita. Ikzelf was op zoek gegaan naar vluchten naar de galapagos eilanden, eigenlijk zonder enige hoop, want ik hoorde van iedereen dat je op zn minst 500dollar moest rekenen voor de vlucht en een 1000 tal voor een week op 1 eiland zonder duiken ..
Ineens vond ik een vlucht aan 250dollar en iedereen werd enthousiast en zei dat we deze kans niet mochten laten glippen. .
Er was maar 1 gecertifieerde duiker in de groep en dus moesten er ook andere activiteiten gevonden worden en zo zagen we dat er ook gesurft kon worden. Niet meer te lang getwijfeld en de tickets dus geboekt. De dag erna ging ik op zoek naar een duik instructeur in de hoop dat ik een cursus kon doen, dewelke me zou toelaten om te duiken in Galápagos.
Veeeeel te duur voor mn budget, dus duiken opgegeven en besloten dat we zouden surfen en snorkelen. Wat een pracht  daar in het midden van de oceaan! Zwemmen met haaien, schildpadden, zeehonden en zo veel meer! Ook deze ervaring neemt niemand me nog af al ben ik maar op 1 eiland geweest en had ik nog veel meer pracht kunnen zien indien ik mn duiklicentie had gehaald, keerde ik toch tevreden terug naar het vaste land.
Op de luchthaven werd ik nogmaals geconfronteerd met het niet kennen van een tijdelijk paspoort en werd me gezegd dat ik met mijn paspoort niet mocht vliegen. Toch wel zeer eigenaardig aangezien ze me wel op de heenvlucht lieten ..
Na 5 min met de baas van de loketbediende te hebben gepraat kreeg ik toch toestemming om in te checken.
Wat ben ik blij dat ik ondertussen al een aardig mondje spaans praat en mezelf dus zonder grote communicatieproblemen telkens weer weet te redden..
Na de landing in Guayaquil werd de groep van 6 uitgedund tot 3 en niet veel later tot 2 aangezien ikzelf besloot om direct op een nachtbus richting Banos te springen. Drew, 1 van de australiers, was hier ook voor te vinden en dus vertrokken we met 2 naar de hoofdplaats van de adrenaline (toch volgens hun eigen reclame).

Na enkele uren werd  het duidelijk dat dit geen leugen was, want er was vanalles te doen.
Ik begon met de canyoning, kende hier niet veel van, dus perfecte gelegenheid om te leren.
Canyoning bestaat uit het springen van watervallen of rotsen, indien te hoog gebeurt het met rapel of ziplining. Toffe dag gehad, maar het kon nog iets avontuurlijker voor mij, dus besloten we om de dag erop te gaan raften. Ook dit nog nooit gedaan, maar wel al veel over gehoord en geinformeerd. Het was een zalige ervaring met de meest gevaarlijke situaties (het niveau gaat van rapid I tot V en onze tocht was enkel  IV en V).
Op het einde kregen we de kans om van een 12m hoge brug te springen en uiteraard deed iedereen dit, wederom adrenaline troef!
Dag erna heb ik iets rustiger aangepakt en een fietstocht gemaakt waar je de 7 grote watervallen tegenkomt met op het einde ‘la pasion del diablo’ een +/- 60m diepe waterval met een ongelooflijk mooi zicht!
De laatste dag reed ik per quad naar de top van een berg waar ze een schommel over de bergtop hadden gemaakt. Ook hier veel leute gehad ..

Na Banos was er enkel nog Quito te bezoeken en mn Ecuadoriaans avontuur zat erop.
In deze stad is eigenlijk niet veel te zien buiten de effectieve evenaar. Leuk om te zien aangezien ik hier in de buurt was, maar nu niet direct iets waar ik van mn sokken van werd geblazen. Het is heel wetenschappelijk, zo kan er een ei balanceren als je het exact op de evenaar plaatst en spoelt het water langs links in het noorden en rechts in het zuidelijk halfrond.
Op zondag nog een voetbalmatch gaan zien en dan werd het tijd om Ecuador te verlaten en me richting Colombie te begeven.
Hier ben ik ondertussen aangekomen en mn volgend (en laatste) verhaal zal hierover gaan.

Ondertussen heb ik mn terugvlucht geboekt, op 7 december zal ik landen in Brussel en ben ik serieus mn hoofd aan het breken over routing. Zeker is dat ik zal doorreizen tot het noorden van Colombie, maar de vraag is wat erna zal doen. 2 opties: ofwel neem ik de boot naar Panama en reis ik een deel van centraal amerika (Panama, Costa Rica en Nicaragua) of ik reis naar Brazilie en zal mn laatste weken daar doorbrengen. Wetende dat mn terugvlucht vertrekt vanuit Sao Paulo is het eigenlijk logisch wat ik moet doen, maar mn goesting zegt om de boot te nemen en brazilie een andere keer (binnen enkele jaren) te doen ..
Beslissing wordt ten laatste binnen 2 weken genomen ..
Zie jullie allemaal terug begin december!

Muchos besos