07.02 tot 04.04

Onder lichte druk van een paar vrienden/familie ben ik nog is begonnen aan een reisverhaal.
Zoals vermeld in mn vorige verhaal, heb ik de grote stad achter mij gelaten voor een Patagonisch avontuur, dewelke begon in Ushuaïa.
Hier was het zeer koud (wat een verschil met het warme BA) en eerlijk gezegd een beetje teleurstellend. Het is mooi om te kunnen zeggen dat ik effectief tot aan het einde van de wereld ben geweest, maar tot daar mijn hoogtepunt!
Aangezien ik toch iets moest doen van excursie en mn eerste gedachte volboekt was de komende dagen, ben ik maar op een boottrip naar een pinguïn-eiland gegaan. Daar heb ik kunnen rondlopen met deze kleine schattige beesten en het moet gezegd worden, ik heb hier redelijk van genoten. Wel een stank en veel lawaai ..
HET hoogtepunt was voor mij het hostel en de personen die ik daar heb ontmoet. Het begon met een hollands koppeltje van wie ik een tent kocht (voor torres del paine - zie later) en eindigde met een 6 tal brazilianen die mekaar niet kenden en die mij zeer snel hebben aanvaard en dus ook engels praatte ipv Portugees. Met enkele van hun zal ik later tijdens mn Braziliaans avontuur terug afspreken)..

Next stop : El Calafate
Hier heb ik een downhill parcours met de mountainbike gereden, wat zeer leuk was, maar veel minder gevaarlijk dan de downhill die ik met mn goede vriend Dennis heb gedaan in Chamonix.
Ook op het programma: dagtrip naar de gletsjer Perito Moreno, deze bijna 60m hoge ijsmuur was impressionant! Continu braken er stukken ijs af, wat gepaard ging met veel lawaai en toeristen die nog vlug hun camera namen om dit te kunnen vastleggen, uiteraard kwamen ze te laat. Ondergetekende heeft enkele mooie foto's van deze brokstukken kunnen trekken daar ik klaarstond met mn toestel ;)
Mn laatste dag calafate heb ik besteed aan een beetje rondstappen langs het meer 'lago argentino' en in het centrum waar er festiviteiten rond de komst van de argentijnse presidente waren, waarvan ik enkele blikken heb ontvangen (al wist ik toen niet dat zij presidente was).

Next stop: Torres del paine
Torres del paine is een prachtig nationaal park waar je maar 1 ding doet: stappen ..
Je kan kiezen tussen kortere dagtrips, de 5 daagse "W" of de 8 daagse "misvormde O". Gezien mijn geringe (lees: geen) ervaring in het "hicken" heb ik voor de middelste optie gekozen, de W.
Zoals gezegd: geen ervaring dus de avond voor vertrek naar een informatiesessie gegaan waar ze uitgebreid uitleg gaven over het parcours, wat mee te nemen in rugzak, wat zeker niet enz ..
DE gouden tip was: pak licht en laat al de overbodige luxe thuis aangezien je zelf instaat voor het dragen van kleding, voedsel, tent, slaapzak. Water niet aangezien de vele bergbronnen drinkbaar zijn (het lekkerste water ooit gedronken trouwens)
De tent had ik al, enkel slaapzak, gasvuurtje en slaapmatje gehuurd in mn hostel. De uitbater van hostel gaf me een goede raad op niveau van voedsel: neem veel puree uit zakskes en een dikke salami worst mee voor de avonden en soep en heeeeel veel noten mee voor ochtend en dag. Zo gezged zo gedaan, 5 dagen overleefd op puree en noten (auw mn maag na deze trektocht) maar bijna geen gewicht in mn rugzak, in tegenstelling tot vele andere ...

Het was zeer zwaar met verschillende weersomstandigheden, maar ik heb het einde toch gehaald, met een dankwoordje aan Marco en Johanna (koppel uit Leuven die ik hier heb leren kennen) voor de mentale steun wanneer nodig. Dit is zowizo fysiek het zwaarste wat ik ooit heb gedaan, maar ozo voldaan als je op de laatste dag de "torres" bereikt en je gedurende een uur gewoon geniet van het prachtige zicht!

Next stop: El Chalten
Hier is de hoofdattractie: Mount Fitz Roy. Deze prachtige berg was enkel te bereiken door een 5uur durende trektocht. Aangezien mn voeten (eigenlijk zowat elk spiertje in mn lijf) nog altijd zeer deden heb ik dit niet gedaan. De voorlaatste dag heb ik wel een fietstocht gemaakt met een Ier (Owen, met hem reisde ik verder tot in noorden Chili) en tijdens deze tocht hadden we toch een mooi beeld van de fitz roy gehad, al was deze vanaf de grond...

Next stop: El Bolson
Dit hippie stadje is gekend om zn zeer mooie trektochten, maar den deze was nog steeds niet 100% gerecupereerd dus heb ik ook dit aan mij voorbij laten gaan. Elke dag was er een marktje waar vele mensen hun artesenale producten verkochten, muzikanten om de 50m muziek speelde en een overvloed aan eigen gebrouwen bier en weed. Heel rare belevenis, maar toch blij dat ik dit heb mogen meemaken.
Buiten een uitstap naar een rivier waar we zijn gaan zwemmen heb ik hier niet veel uitgestoken en elke avond was er een bbq met VEEL vlees ..

Next stop: Bariloche
Ook wel "klein-zwitserland" genoemd en wat mij meteen opviel waren de vele sint-bernard honden met het bijhorende drankvatje aan hun hals, superlekker chocolade en ijs.
Er was hier ongelooflijk veel wind, wat soms tot gevaarlijke taferelen kon leiden.
Buiten heel goed gegeten heb ik hier ook een lange fietstocht gemaakt met een paar vrienden die ik in Chalten heb leren kennen. We kwamen het super chique hotel Llao Llao tegen (3000 dollar/nacht) en we konden het dan ook niet laten om hier even te "tresspassen" en rond te lopen alsof we er verbleven, na ongeveer 15min zijn we buitengesmeten (wat ik nog vrij lang vond).  Zeer mooi, maar zware fietstocht!
Een dag een auto gehuurd met al die vrienden en de 7 meren met de auto verkend, wederom prachtige beelden en veel gelachen in de auto!
Diezelfde nacht met mn Ierse vriend de lokale pub onveilig gemaakt en de volgende dag met een kater opgestaan, klaar om volgende bestemming uit te zoeken ...

Next stop: Pucon
Ook hier maar 1 hoofdactiviteit : de beklimming van een actieve vulkaan "Villaricca"
Aangezien de weersomstandigheden perfect moeten zijn om de top te kunnen halen was er niet veel te doen buiten wachten op die 1ne kans, dewelke we na dag 2 kregen. Vertrokken om 6u smorgends en eens aan de voet van de vulkaan zeiden ze ons dat er 50% kans was om de top te bereiken wegens een aankomende storm. Deze kans gegrepen en wat was ik daar blij om: na 4 uur de top bereikt en een muntstuk in de vulkaan gesmeten. Het laatste deel was te doen met ijspieken (ken de correcte term niet van deze schoenen) en dus was de weg naar beneden op een plastieken schijf te doen; op de kont en glijden maar ..
Eens terug in het hostel heb ik nog een 2 tal dagen gerust en voetbal gekeken. En wat was ik blij dat ik 50/50 kans heb gegrepen, want de komende 7 dagen is er niemand op de top geraakt, ook mn ierse vriend niet die hier nog 5 dagen heeft gewacht; sorry mate ;)

Next stop: Buchupureo
Dit superkleine surf dorpje (welke zelfs voor vele Chilenen onbekend is)  was een wel uitgekozen volgende locatie die aan enkele criteria moest voldoen: zon, zee, strand, geen toeristen en geen drukte.
Eens aangekomen met een 3 tal verschillende bussen, wist heel het dorpje dat er toeristen waren toegekomen. Waarschijnlijk waren wij de eerste ooit want om de 5min kwam er iemand zien wie we waren en wat we kwamen doen. Bedoeling was om hier mn eerste surfervaring op te doen en gewoonweg te genieten van al die rust.
We huurden een kleine "cabana" op 200m van het strand met 2 van mn reisgenoten. Na een kleine discussie over de prijs (dewelke ze uiteraard hebben laten zakken) konden we hier intrekken. eerste avond: bbq en bier ..
Nog die zelfde avond kwam de neef van de eigenaar op ons deur kloppen om te zeggen dat hij een eer klein surfschooltje voor de locals heeft en hij graag mij wou leren surfen. Om dit schooltje te bereiken moesten we over rotsen klimmen, maar na een 15min durende beklimming van rotsen kwamen we toch aan.
Eerlijk: ik vrees dat surfen niets voor mij is en aangezien de golven te hoog waren, bakte ik niet veel van het surf gedeelte ..
Toen de leraar "milton" een demonstratie gaf had ik snel door waarom hij in enkele surfboekjes was gepubliceerd: wat een talent zeg!
de volgende 3 dagen heb ik op het strand gelegen, een boek uitgelezen en veel gebbq'd, dat was het ..

Next stop: Santiago
Op de website van hostelworld zag ik een hostel met zwembad voor een schappelijke prijs, ik was ondertussen alleen aan het reizen en kwam aan om middernacht in deze groot-stad, taxi genomen naar dit hostel in de hoop dat ze nog een bed hadden voor mij. Dat hadden ze en na een kleine rondleiding wist ik dat ik het goed had getroffen, zwembad met bar en dj, zeer ruim, pingpong tafel enz..
Na vlug een aanbeveling naar enkele mede reizigers te hebben gestuurd kroop ik mn bed. Volgende ochtend begon meteen met een plons in het water (wat doet dit deugd na 2maanden van beperkte wasmogelijkheden en vuile douches). Ondertussen was mn Ierse vriend hier ook toegekomen en besloten we om de stad een beetje te verkennen door op zoek te gaan naar een supermarkt. De volgende dagen was 1 groot feest! Nu wist ik waarom deze locatie zo goedkoop was, er werd lawaai en muziek gespeeld tot smorgens vroeg en hierover klagen had geen zin. Dus maar 1 optie: meedoen :)
Aangezien ze hun winst probeerde te halen uit de verkoop van drank besloot den deze en den Ier om onze zigen drank mee te smokkelen van uit de supermarkt, wat ons aardig gelukt is.
Gedurende 1 dag hebben we een walking tour gedaan met een local die ons niet naar de toeristische plaatsen bracht, maar ons uitleg gaf over het echte chileens leven en ons bracht op plaatsen waar we anders nooit zouden komen: een absolute aanrader!

Next stop: Valparaiso
In dit kleine, omringd met heuvels, dorpje is grafitti troef. Werkelijk overal zie je deze terug en er zitten een paar echte kunstwerken tussen!
Hier heb ik een eerste keer mn financiën onder de loep genomen en man wat een tegenvaller!! Ik deed veel te veel geld op in Chili (het duurste land van ZA) en wou dan ook asap chili verlaten of minder op excursie gaan. Aangezien je op de vele busreizen tussen 2 plaatsen ongelooflijke mooie landschappen tegenkomt en dus niet verplicht om excursies te maken, besloot ik om voor optie 2 te gaan. Bedoeling was om nog 1 keer wat geld uit te geven in Chili en dat zou in het noorden gebeuren ..
Zo gezegd zo gedaan, de komende dagen heb ik veel gelezen, muziek beluisterd en voetbal gekeken...

Next stop: La serena
Aangezien de weg naar de atacama woestijn in het noorden meer als 25u bedroeg, besloten we om een tussenstop te maken en we kozen voor La Serena.
Hier was werkelijk niets dat me aansprak, buiten het feit dat ze een strand en zee hadden. Het was hier dan ook nog is redelijk koud, dus niet te lang gebleven en doorgereisd naar de atacama woestijn.

Next stop: San pedro de Atacama
DIt is de droogste plek op aarde, ze zien hier amper een emmer water/jaar uit de lucht vallen en ik had het mss zotte idee om een 4x4 en tent te huren en paar dagen in deze woestijn te verblijven. Bedoeling was om dagelijks iets te bezoeken zoals de zoutvlakte of de water geisers.
Meteen waren vele andere enthousiast over dit idee en wat begon met 3 is ge-eindigd met 8...
Eens aangekomen in Calama (de grotere stad dichtbij) na een 17u durende busrit namen we direct actie: de mannen gingen achter voertuigen (ondertussen hadden we er 2 nodig) en de vrouwen bleven bij de zakken. Hier maakte ik de grootste fout tot nu toe: ik vertrouwde ook mn kleinere rugzak toe aan de vrouwen, met hierin paspoort, kredietkaart, harde schijf, usb stick, 400 dollar, ..
Toen we na een uurtje terug kwamen met goed nieuws merktte ik direct dat mijn rugzak weg was. De vrouwen wisten zogezegd van iets en hadden ten alle tijden 2 ogen op de zakken gericht. Wat een bullshit!! het werd me meteen duidelijk dat ze hebben liggen lullen over god weet wat, maar zeker niet continu op de zakken gelet!
Toen MOEST ik een klik maken in mn hoofd en me afvragen wat te doen. Zo contacteerde ik meteen mn schoonbroer via messenger met de instructie om mn kredietkaart te blokkeren en nam ik afscheid van enkele medereizigers. Uiteraard konden (en kunnen nog altijd) de vrouwen mn gat kussen, oooh wat was ik woedend!!
Een half uur later zat ik op een bus terug naar Santiago en na ongeveer 30 uur met een aardbeving erbij stond ik terug in de hoofdstad.
Dankzij dit voorval heb wel de aardbeving op een haar gemist, al heb ik deze ZEER licht gevoeld in de bus.
Eens terug onmiddelijk adres ambassade opgezocht, naar de politie gegaan en begonnen aan het hopelijk snel verkrijgen van nieuwe documenten.
Dankzij mn vader, die de ambassadrice nog kent van vroeger, werd ik zeer snel geholpen en de volgende dag had ik reeds een nieuw paspoort, al is deze voor max 6maanden geldig, het is beter als niets. Ook kan ik verblijven in de ambassade residentie (waar ik op heden nog steeds ben) terwijl ik wacht op een nieuwe kredietkaart en verder kan reizen.
Ik zal de atacama woestijn niet meer bezoeken en zal via Mendoza en Salta redelijk snel na het verkrijgen van mn kaarten naar Bolivia gaan.

Voila, tot hier mijn reisverhaal, ik hoop dat de 2 vragende partijen hiermee content zijn en ik hoop dat mn volgend (?) reisverhaal terug positief kan beginnen na deze zware tegenslag!

 

Muchos besos de america del sur!